Prolog

To było krótkie, to było słodkie i gorzkie zarazem, a my… My próbowaliśmy. Z całych sił staraliśmy się kochać, choć nasz związek był z góry skazany na porażkę. Znaliśmy się niemal od zawsze, ale nigdy nie patrzyliśmy na siebie w ten sposób. Mieliśmy sen o przyszłości, w którym żyliśmy tylko my dwoje, mając szansę na miłość. Ale warto zadać sobie pytanie, kto w tych czasach ma szansę na prawdziwą miłość?

Okazało się, że my. Wbrew wszystkim i wszystkiemu, po tym, jak świat zaczął się walić, zakochaliśmy się w sobie. Powoli odkrywaliśmy siebie, codziennie uczyliśmy się czegoś nowego. Znaliśmy na pamięć każdy centymetr naszych ciał. Kochaliśmy bez granic i bez sensu. Oboje wiedzieliśmy, że nie ma to najmniejszych szans, a jednak uparcie walczyliśmy o to uczucie. Co z tego, skoro los i tak zadecydował za nas?

Nic nie bolało nas bardziej niż widok tej drugiej osoby, prawda? Ale i to staraliśmy się przezwyciężyć. Każda kradziona chwila razem była spełnieniem marzeń. Każdy krótki pocałunek, każdy dotyk, każde zbliżenie. To były nasze chwile, nasze momenty. Niby żyliśmy chwilą, ale jednak robiliśmy plany na przyszłość. I po co nam to było? Po to, żeby teraz cierpieć bardziej?

Tęsknimy za sobą. Umieramy bez siebie. Pragniemy drugiej osoby. Tego dotyku, spojrzenia. Jedno tu, drugie tam. Daleko od siebie, a jednak myślami nadal obok. A dobrze wiedzieliśmy, że to, co było między nami to tylko marzenia.

Każde z nas prosiło tylko o jedno.

Zostań…

Serdecznie Was witam na tym blogu, który będzie poświęcony tematyce Hermiona-Fred :) Trochę czasu minęło, zanim się zebrałam i napisałam kilka rozdziałów. Rozdziały będą publikowane regularnie, ale rzadko. Tu chciałabym z góry przeprosić, ale naprawdę nie wyrobiłabym się z prowadzeniem trzech blogów naraz, publikując częściej nowe rozdziały.
Do napisania! :)